وقتی که دیدن عشق بر نیزه زیبا می شود

دیدن سر بریده برادر،قطعه قطعه شدن فرزند برادر،کشتن فرزند شیرخوار بر روی دستان پدر،قتل عام و به آتش کشیدن خاندان پیامبر....هیچکدام از این صحنه های جان سوز و دلخراش نباید زیبا باشد؛پس زینب کبری (س)چه چیز را مشاهده کرد که برایش سرار زیبایی بود؟

حضرت زینب وفادار ماندن بر عهد و پیمان با خدا و قطعه قطعه شدن در این راه و جان دادن برای نجات دین خدا و در واقع عشق به خدا را مشاهده کرد.

حضرت زینب پدری را دید که به خاطر خدا فرزند شیرخوارش را هم به میدان نبرد آورد(یعنی برای خدا از همه چیزش مایه گذاشت ،از همه هستیش،از همه آن چه که داشت ،حتی از طفل شیر خوارش)حضرت زینب تازه دامادی را دید که عشق حقیقی را برگزیدو همسر خود را نیز عاشق این عشق کرد؛حضرت زینب در لابلای این همه قتل و کشتار جولان عشق را دید که می تازید و پیش می رفت و آن روز در تمام صحنه ها در سراسر صحرای کربلا ..خدا..را ناظر و شاهد می دید......

و دیدن خدا  چیزی جز زیبایی نیست!

کاش در مصیبت ها و سختی های دنیا ما هم زیبایی ها را ببینیم.خداوند گاهی نعمت را در لباس سختی به انسان می دهد.گاهی برای هوشیاری و بیداری ما با سختی به ما تلنگر می زند و همه اینها یعنی خدا حواسش به ما هست و به ما توجه دارد. پس در صحنه بمان و با مشکلات بجنگ و بدان که خدا در تمام مدت به تو می نگرد پس نگاهت را از نگاه خدا برمگردان.اگر به خدا بنگری چیزی جز زیبایی نخواهی دید!

هر چند جریان کربلا قصه اش با ما فرق می کند،چون آنجا میدان عاشقی بود و همه برای رسیدن به معشوق جان میدادن ...اما اگر توهم در سختی های زندگی به چشمان خدا نگاه کنی عاشق می شوی و عاشقانه با سختی ها می جنگی !و پایان قصه ما و کربلا هر دو به صبر می رسد ....نعمتی آرامبخش که خدا از خنکای بهشت بر قلب عاشقان می تابد....و صبر گرمای آغوش خداست  وقتی تو را در بغل میگیرد!

آری خدا در تمام مدت به تو می نگرد و در آخر تو را در آغوش میگیرد!حال باید پرسید تو عاشق تری یا خدا؟؟؟؟؟

او که هرگز بنده اش را رها نمی کند،و بنده ای که همه چیز را به خاطر او رها میکند......می بینی عاشقی زیباست  و رویت عشق چیزی جز زیبایی نیست!

به عشق شهدا...